qoraqalpoq folklori xalqning ko‘p asrlik tarixiy xotirasi, ma’naviy dunyoqarashi va etno-madaniy an’analarini o‘zida mujassam etgan bebaho merosdir. Ushbu merosni ilmiy jihatdan o‘rganish, tizimlashtirish va nazariy asoslash jarayoni qoraqalpoq folklorshunoslik fanining shakllanishi bilan chambarchas bog‘liq. XVIII–XIX asrlardagi dastlabki etnografik va adabiy manbalardan boshlab, XX asrda amalga oshirilgan ilmiy ekspeditsiyalar hamda fundamental tadqiqotlar natijasida qoraqalpoq folklorshunosligi mustaqil fan sohasi sifatida rivoj topdi. Mazkur maqolada aynan shu tarixiy jarayon, uning asosiy bosqichlari va yetakchi olimlarning ilmiy merosi tahlil qilinadi.
karakalpak folklore is an invaluable heritage that embodies the centuries-old historical memory, spiritual worldview and ethno-cultural traditions of the people. The process of scientific study, systematization and theoretical justification of this heritage is closely related to the formation of Karakalpak folkloristic science. Starting from early ethnographic and literary sources of the 18th and 19th centuries, scientific expeditions carried out in the 20th century, as well as fundamental research, Karakalpak folklorism developed as an independent field of science. This article analyzes exactly this historical process, its main stages and the scientific heritage of leading scientists.